”Een zeldzaam beeld, als een schorsteen zonder rook.”
Bericht 5
Op weg naar Vientiane bezocht ik Wat Phu Thok, een zandstenen heuvel die steil oprijst uit het vlakke landschap. Ik ben daar enkele jaren geleden ook geweest, maar deze heuvel vol Boeddhistische beelden en tempels is bijzonder genoeg om nog eens te bezoeken. Ervaren digi speurders kunnen proberen de foto’s en verhalen, die ik er de vorige keer op mijn website over gepubliceerd heb, uit de duistere spelonken van het internet omhoog te halen. Ik kan me voorstellen dat u daar geen zin in heeft. Lees dan gewoon verder.
Foto 1: Wat Phu Thok met een tempel er voor.
Je kon via steile houten trappen omhoog naar de top. Er zijn zes niveaus en op de meeste daarvan kun je over vlondertjes, die tegen de rotswand getimmerd zitten, rond deze markante rotsberg lopen.
Foto 2: Houten trap naar de top van Wat Phu Thok.Foto 3: Vlondertje op ingenieuze wijze aan de rotswand bevestigd.Foto 4: Gouden Boeddha’s tegen de rotswand geplaatst met donnatie spaarpotten er voor. Geen blikken spaarvarkentjes, waar wij vroeger onze centjes, dubbeltjes en kwartjes in deden, maar niet te kraken brandkasten voor het serieuzere werk.Foto 5: Een skelet, waarschijnlijk van een belangrijke monnik.Foto 6: Hier nog zo’n vlondertje waarover je het hoekie om kan, letterlijk dan, hoewel als de schroeven in de wand te veel doorgeroest zijn, of de houtwormen te hard hebben doorgewerkt, kon het ook nog wel eens in figuurlijke zin gebeurenFoto 7: Vlondertjes op twee verschillende niveaus met een aardige zandsteen formatie.Foto 8 ‘Ídem’Foto 9: Op de top, waar je een gouden tempel met een reusachtige Boeddha zou verwachten, was slechts wildernis.Foto 10: Een monnik in een rotsdpleet, maar geen echte want 5 jaar geleden zat hij er ook al in precies dezelfde houdingFoto 11: Drie wél echte monniken, zelf met een mobiele telefoon.
Een kilometer of 15 naar het oosten moest een mooie waterval te bewonderen zijn en dus fietste ik daar heen. De laatste 1,5 km moest ik lopen, waarbij ik over een interessante rotsbodem met boeiende watererosiepatronen kwam.
Foto 12: Prachtige watererosie op mijn wandeling naar de waterval.
Op de een of andere manier heeft het internet er lucht van gekregen dat ik erg geïnteresseerd ben in Mars en in al die intrigerende foto’s van deze rode planeet, want als ik op mijn telefoon het weer wil bekijken, komt er steevast eerst een verhaal met foto’s van het Mars oppervlak naar voren. Vaak zie ik in geërodeerde rotsen dezelfde of vergelijkbare erosie patronen als die op de Marsfoto’s. En zo was het ook op het pad naar deze waterval.
Foto 13: In mijn fantasie is deze foto van 100 km boven het Mars oppervlak gemaakt, maar in werkelijkheid schoot ik hem van 100 cm boven het aardoppervlak
De waterval zelf stelde niet veel voor, maar in de regentijd zal hij stellig veel indrukwekkender zijn.
Foto 14: Wat er in de droge tijd nog over is van de waterval.
Iets verder noordelijk kwam ik aan de Mekong, met aan de overkant Laos. Ik volgde de rivier in westelijke richting en kwam daarbij op een markant punt: de smalste plek stroomopwaarts in honderden kilometers. Stroomafwaarts wordt hij alleen maar breder tot de enorme monding in Vietnam.
Foto: 15: Poserend voor de trap die naar de versmalling van de Mekong leidt.Foto 16: De versmalling van de Mekong.
Bij Nong Khai ging ik, voordat ik over de Mekongbrug Laos in fietste, nog even een kijkje nemen bij het Boeddhapark.
Foto 17: Een van de vele beelden in het Boeddhapark van Nog Khai. Dat enorme beeld daar achter was bij mijn vorige bezoek nog niet klaar. Nu nog steeds niet en daarmee is het veel zeldzamer dan al die fraai afgewerkte beelden door het hele land. Foto 18: Hier dat heel zeldzame, niet voltooide beeld van dichtbij. Het heeft iets weg van een grote fabrieksschoorsteen uit de jaren vijftig, maar zonder rook. Hopelijk komen de mensen die het hier voor het zeggen hebben nooit op het onzalige idee dit beeld af te maken. Daarmee zou het een groot en weliswaar mooi, maar toch ‘gewoon’ beeld zijn, één van de vele. Nu is het zeldzaam, zo niet uniek.Foto 19: Nog een plaatje van ‘gewone’ beelden, die na serieuze beschouwing toch niet zo heel gewoon zijn.
De volgende dag arriveerde ik in Vientiane, de hoofdstad van Laos en wat ik daar ging doen en beleefde komt in bericht 6 te staan. Tot zover bericht 5.
