Frank van Rijn (21-4-1948) is de meest beroemde fietser van Nederland. Al tientallen jaren onderneemt Frank de meest exotische fietstochten naar alle uithoeken van de wereld, bij voorkeur over ongebaande wegen en geheel en al self supporting. Inmiddels heeft hij in 40 jaar al meer dan 500.000 km op de teller staan en is al meerdere keren de wereld rond geweest. Met een scherp oog voor details heeft hij in de afgelopen jaren een aantal van zijn reizen opgetekend in veertien boeken.
We waren blijven steken in Villemur, in het museumpje met een klaslokaal uit de jaren vijftig.
Foto 1: Villemur sur Tarn. In het chateau aan het water (de Tarn), bevond zich dat aardige museumpje, dat bij mij zulke nostalgische herinneringen opriep.
Van de Tarn stak ik over naar de Garonne en volgde verder het fietspad langs het Canal lateral à la Garonne tot iets voor Agen, waarna ik over departementale weggetjes doorreed naar la Romieu, dat geklasseerd staat als een van de mooiste dorpen van Frankrijk.
Foto 2: Het fietspad langs het Canal lateral à la Garonne.
Foto 3: Straatje in La Romieu.
Foto 4: En nog een straatje in La Romieu.
Foto 5: La Romieu is beroemd om zijn klooster Saint Pierre. Hier de kloostergang.
Foto 6: Nogmaals de kloostergang, nu met op de achtergrond de achthoekige Tour du Cardinal d’Aux, die je, volgens een tekst die ik ergens las, met 186 treden kunt beklimmen. Bij trede 54 raakte ik de tel al kwijt, maar ik neem aan dat degene die die tekst schreef beter geteld heeft dan ik. Sportieve doorzetters die niet draaierig worden van het bijna eindeloze gedraai over de wenteltrap en met twee treden tegelijk omhoog snellen, kunnen al met 93 treden boven zijn. Belangrijker dan met hoeveel treden je boven bent is het uitzicht over de omgeving. Kippengaas voor de vensters daar bovenin, om naar-beneden-springers te ontmoedigen, ontmoedigde helaas ook het maken van een mooie foto, dus hier geen foto van helemaal boven.
Foto 7: Voor een lager venster in de wenteltrap, waar je even kunt uitblazen om een opkomende duizeligheid te laten zakken, zat geen kippengaas en dat maakte deze foto mogelijk: de binnenplaats van het klooster met de waterput, waaruit je geen water meer omhoog kunt zwengelen, omdat hij gedempt is voordat het kalf verdronken.
Foto 8: Binnen in het klooster bevinden zich mooie fresco’s.
Toen ik het klooster uit kwam glipte er een kat voor me weg. Ik had al een paar katten gezien toen ik het plaatsje binnen fietste. Dat was op zich niet zo bijzonder, want er zijn meer plaatsen op de wereld waar deze aardige beestjes rondlopen, maar in La Romieu nemen katten een voorname plaats in. Volgens een legende heerste hier in de winter van 1342 een ontzettende hongersnood, zo erg zelfs, dat de bewoners uiteindelijk hun katten op gingen eten. Er was toen een jong meisje dat erg van katten hield. Ze verborg er in het geheim zoveel mogelijk tot de hongersnood voorbij was. Een jaar later werd La Romieu bedreigd door een andere ramp: ratten en muizen die de oogst opvraten, waardoor er weer een nieuwe hongersnood zou kunnen ontstaan. Maar nu kwamen de geredde katten in actie en vraten de ratten en muizen op, waardoor de oogst en daarmee de gehele bevolking, gered werden. Die geweldige katten worden nu herdacht door flink wat stenen beeldjes in de straten van La Romieu.
Foto 9: Een van de vele stenen katten in La Romieu.
Van La Romieu was het nog maar 11 km fietsen (met de auto overigens net zo ver) naar het stadje van de Drie Musketiers, dat de wat merkwaardige naam Condom draagt.
Foto 10: Plein voor de kathedraal van Condom met het standbeeld van de Drie Musketiers. Als je goed kijkt kun je er vier tellen. Het merkwaardige van het boek van Alexandre Dumas, ‘De Drie Musketiers’ is, dat het over vier musketiers gaat. Die vierde is, zoals we allemaal weten, d’Artagnan. Hij was tevens de belangrijkste van het viertal.
Foto 11: Tekening van Maurice Leloir uit het oorspronkelijke boek ‘De Drie Musketiers’ van Alexandre Dumas.Foto 12: Op het mooie pleintje van Labastide d’Armagnac, nog een eind verder naar het westen, realiseerde ik mij plotseling dat als ik mijn vliegtuig in Nice, zonder mij te moeten haasten, wilde halen, ik zo langzamerhand toch in de richting van de Provence zou moeten gaan rijden. En daarom verlegde ik hier mijn koers naar het noordoosten.
Foto 13: Vanaf Aiguillon volgde ik de Lot in oostelijke richting. Ik kwam daarbij langs een brug die op zich niet zo bijzonder was, maar omdat het water van de Lot, door het geheel ontbreken van wind, volledig rimpelloos was, kon ik deze artistieke foto maken.
Foto 14: Bij een veld met zonnebloemen viel mij iets merkwaardigs op: hoewel zonnebloemen vrijwel altijd dezelfde kant op kijken, was er één die de andere kant op keek. Dat was voor mij reden genoeg om even mijn camera voor de dag te halen en deze eigenwijze bloem te fotograferen. Net als bij mensen zijn het de ’tegendraders’ die interessant zijn.
Op weg naar Cahors trof ik een paar aardige plaatsjes zoals Villeneuve sur Lot, Puy l’Eveque en Albas.
Foto 15: Straatje in het centrum van Villeneuve sur Lot.
Foto 16: Het centrale plein van Villeneuve gezien door een poort.
Foto 17: Poserend met een Italiaanse fietscollega. Op de achtergrond Puy l’Eveque aan de Lot.
Foto 18: Nog een keer poserend, nu bij de brug over de Lot met weer Puy l’Eveque op de achtergrond.
Voorbij Puy l’Eveque slingert de Lot met fraaie meanders naar Cahors. De grote weg D811 omzeilt al die slingers en is dus veel korter dan dat geslinger over kleine weggetjes langs de Lot, maar ik koos natuurlijk voor dat plezierigere en rustigere geslinger. Dat leverde dit plaatje van Albas (aan de overkant van de Lot) op en dat had ik gemist als ik de grote weg had genomen.
Foto 19: Albas aan de Lot.
De Lot maakt een grote lus netjes om Cahors heen, alsof hij dat met mathematische exactheid heeft uitgemikt. Maar die lus was er natuurlijk al lang voordat Cahors bestond. Later is Cahors precies in die lus gebouwd.
Foto 20: Cahors aan de overkant van de Lot.
Foto 21: De kathedraal van Cahors.
Foto 22: Het meest markante bouwwerk van Cahors: de Pont Valentre over de Lot.
Foto 23: Een van de twee karakteristieke torens op de Pont Valentre, genomen vanonder de andere toren.
Foto 24: Een duffe foto van de muur van een oud gebouw naast de Pont Valentre. Maar wel een interessante foto! Let op de vier ronde plaatjes aan de muur. Daar staan jaartallen op. In die jaren is het water van de Lot tot die niveaus gestegen. En ik stond bij het nemen van die foto al enkele meters boven de rivier! Zo zien we dat er vroeger ook al waterrampen plaats vonden.
Foto 25: Tot besluit een mooi hoekhuis in het centrum van Cahors.
Foto 26: De volgende keer gaan we door naar Cremps, waar niet heel erg veel te zien was. De oude wegwijzerpaddenstoel die de richting er heen aangaf vond ik bezienswaardig, misschien wel net zo bezienswaardig als de fiets die er toevallig voor stond.
Wordt vervolgt, dus kijk elke dag of dat vervolg er al is!
