Valle de Zamanzas

Bericht nummer 19

Ondertussen ben ik weer thuis in Drenthe, maar met mijn verslag bevind ik me nog diep in Spanje. Ik moet dus een reuzestuk inhalen met schrijven, want mijn reis eindigde 26 September in Nice.

Ik was in Reinosa blijven steken met mijn verhaal, enkele kilometers ten oosten van de bron van de Rio Ebro. Die dag was het slecht weer in tegenstelling tot veruit de meeste dagen van deze reis. Normaal laat ik een bron van een rivier op 6 km afstand niet liggen, maar de bewolking werd dreigend en ik wilde voor de bui op een camping, 25 km naar het oosten, aankomen. Dat haalde ik gelukkig, afgezien van enkele spatten in mijn gezicht. De volgende dag was het weer nog niet hersteld, maar ik had slechts een korte etappe te rijden: 32 km naar het dorpje Gallejones, waar ik vrienden bezocht: Luis en Emilia. Luis had mij anderhalf jaar geleden uitgenodigd om naar Burgos te komen voor het houden van een lezing over mijn fietsreizen door Afrika. Daar had ik in een optimistische bui ‘ja’ op geantwoord en in een nog optimistischere bui aan toegevoegd dat ik ook nog wel “algunas palabras Españolas’ sprak. ‘O, dan heb je tolk nodig’ kreeg ik prompt ten antwoord. Dat heb ik tijdens de voorbereiding van de lezing geweten!! Maar toen ik eindelijk voor een grote zaal vol enthousiaste Spaanse fietsreizigers stond gaf dat toch wel een zeker voldoening.

En nu bezocht ik Luis en zijn vrouw in hun kleine dorpje in de vallei van Zamanzas, 70 km ten noorden van Burgos.

IMG-20181001-WA0001.jpg
Louis en ik juist voor de afdaling van de Gallejones
IMG-20181001-WA0002
Mijn fiets en ik met in de diepte Gallejones.

Gallejones bleek eerder een gehucht te zijn dan een dorpje. Luis vertelde dat er in de winter drie mensen wonen: hij, zijn vrouw en nog ergens een soort kluizenaar. s’ Zomers zitten er een paar meer mensen, o.a uit Burgos, die hier hun geboortehuis als vacantiehuis hebben.

“Als het sneeuwt is het zeker lastig om in Burgos te komen over dat bochtige, smalle weggetje omhoog,” merkte ik op.

” Dan zitten we hier soms één a twee weken vast, maar we hebben een voorraadje blikjes en ander voedsel. En een koelkast hebben we dan niet nodig. Wel plezierig rustig hier.”

Luis bleek een grote verzameling boeken over fietsreizen te hebben. Hijzelf en zijn vrouw hadden jaren eerder ook grote fietsreizen gemaakt, o.a. door Zuid, midden en noord Amerika.

IMG-20181001-WA0003
De bijna voltallige zomerbezetting van Gallejones met links op de bank Luis.
IMG-20181001-WA0004
Luis, Emilia en ik voor hun huis.

Na de lunch zei Luis: “Kom mee, dan gaan we naar de bus.”

“Stopt hier dan een bus?” Vroeg ik verbaasd.

“Nee,” antwoordde Luis, “De bus is een paar jaar geleden gestopt. Je zult het wel zien.”

We fietsten naar een, met een hek afgezet veldje iets buiten het dorp. Daar stond en grote bus met wilde kleuren. Voorop stond: ‘Bibliotejo’.

“Ziedaar de bibliotheek van het dorp,” zei Luis. “We hebben hem ‘Bibliotejo’ gedoopt omdat hij achter tegen een tejo (taxusboompje) staat.”

De bus bleek vol te staan met boeken over allerlei onderwerpen, voornamelijk reizen. Er was ook een doos met gratis mee te nemen boeken. Daarin ontdekte ik een prachtig geïllustreerd exemplaar van ‘Don Quijote de la Mancha’. Ik bladerde er doorheen en keek vragend naar Luis.

“Neem mee,” zei hij.

Het was werkelijk een prachtig boek, iets om in mijn verzameling op te nemen, maar helaas woog het anderhalve kilogram. Ik woog de fraaie illustraties af tegen het extra gewicht dat ik nog enkele duizenden kilometers mee zou moeten sjouwen, bergop, bergaf. Met twijfels en hartzeer legde ik het boek terug in de doos. “Iets om eens met mijn auto voor terug te komen,” prevelde ik, maar ik betwijfelde of ik ooit zo’n eind met een auto zou rijden.

De volgende dag maakte ik, samen met Luis, een tochtje zonder bagage. Bij Escalada sloegen we af van de grote weg naar Burgos en reden verder langs de door een kloof meanderende Ebro. Links verhief zich, als een vol gaten geschoten stadsmuur, een imposante rotswand, fel beschenen door de zon. Toen de rivier een paar kilometer verderop een scherpe meander naar links nam, kregen we diezelfde rotswand van de andere kant, dus in spiegelbeeld, te zien, nu niet belicht door de zon, waardoor hij zwart en dreigend afstak tegen de staalblauwe hemel. Aan de andere kant van de kloof lag het prachtige, maar nogal toeristische plaatsje Orbaneja del Castillo, waar vanuit een grot , een waterval doorheen liep. De huizen waren uit natuursteen opgetrokken. Vanuit het plaatsje had ik een mooi uitzicht op de geërodeerde rotswand en vanaf een zekere plaats leek een van de gaten in de rotswand op de kaart van Afrika.

IMG-20181003-WA0002
De bibliotheek van Gallejones.
IMG-20181003-WA0003
Escalada in het dal van de Ebro.
IMG-20181003-WA0004
Rotswand met gaten.
IMG-20181003-WA0005
Ik met de Santos voor de waterval van Arbanejo del Castillo.
IMG-20181003-WA0006
Het gat in de rotswand lijkt op de kaart van Afrika.
De
IMG-20181003-WA0007
Blik vanuit de ingang van de grot op de rotswand.

Luis moest hier terug naar huis omdat hij bezoek verwachtte. Ik ging door voor nog een extra ronde in dit mooie gebied, klom naar een plateau en daalde aan de andere kant weer af in de vallei, eigenlijk kloof, van de Ebro, waarbij ik van bovenaf een mooi uitzicht kreeg op het plaatsje San Felices. Via de vrij rustige N623 en de smalle afslag die ik de dag daarvoor al gereden had fietste ik terug naar Gallejones.

De volgende ochtend vervolgde ik mijn reis in oostelijke richting, zoveel mogelijk de Ebro volgend.

IMG-20181003-WA0008
De vallei van de Ebro in de buurt van San Felices.
IMG-20181003-WA0009
San Felices van boven gezien.
IMG-20181003-WA0010
Rotswanden boven de Ebro.
IMG-20181003-WA0011
Vertrek uit Gallejones.

Tot zover deze keer, waarbij ik wil besluiten met een opmerking:

Van mijn webmaster die steeds trouw alle door mij opgestuurde verhalen en foto’s op deze blog zet, hoorde ik dat er lezers zijn die via Facebook reageren. Ik heb echter geen Facebook account, weet niet hoe het werkt, weet niet hoe ik er in moet komen en krijg die reacties dus niet te zien, laat staan dat ik daar weer op kan antwoorden.

Wilt u reageren, doe dat dan via het gastenboek van mijn website: www.frankvanrijn.nl, die ik wel kan uitlezen.

Met vriendelijke groet en tot over een paar dagen als ik weer een vervolgstukje schrijf.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.