AAN ACTIE GEEN GEBREK.

Bericht 2.

De batterij van mijn telefoon is weer vol dus ik kan door met mijn verhaal in de hoop dat ik dit bericht af krijg voordat de batterij opnieuw leeg is.

In tweeënhalve dag fietste ik van Senonches naar Fougères waar noeste werkers in de 11e eeuw een kolossaal kasteel hebben neergezet. Voor de entree van 9 euro kreeg ik een plattegrond van het kasteel alsmede een pratend apparaatje ter grote van een handtelefoon dat mij op diverse plekken een reuzehoop informatie gaf, te veel om te onthouden, maar zo gaat het bij de meeste rondleidingen. Een rustg idee was het dat ik na afloop niet werd overhoord. Ik mocht alles vergeten en dan toch weer als een vrij man naar buiten gaan. 

In een zaaltje ergens halverwege deze rondleiding werd een filmpje vertoond waarbij de luidsprekers vibreerden van het geweld van kanonvuur, wapengekletter en geschreeuw. Ladders werden tegen de muren geplaatst, kokende pek werd vanaf de transen uitgegoten over wilde bestormers, poorten werden met enorme rammen ingebeukt en onfortuinlijke soldaten tuimelden aan alle kanten van de muren naar beneden. Aan actie geen gebrek. Zo ging dat vroeger. Waar bouwde je anders een kasteel voor?

Foto 1: Het kasteel van Fougères.
Foto 2: De toegang tot het kasteel.
Foto 3: Een deel van de geweldige muren.
Foto 4: De stadsmuur met twee stevige torens en een slingerblijde waarmee enorme stenen naar de vijand geslingerd konden worden.
Foto 5: Gelukkig werd er niet altijd gevochten, zoals deze fantasie-tekening laat zien.

Moncontour, een eind verder Bretagne in, is een aardig plekje en omdat er een camping is, kon ik er, verlost van de fiets, rustig rondlopen en kijken.

Foto 6: Uitzicht op Moncontour.
Foto 7: Huis met mooi vakwerk in Moncontour.
Foto 8: De kerk van Moncontour.
Foto 9: Glasinloodraam in de kerk met als bijzonderheid een afbeelding van de kerk zelf. Daaruit is op te maken dat de kerk er waarschijnlijk eerder was dan het raam. Dat is eigenlijk ook wel logisch, want je gaat niet eerst ergens een raam ophangen en er vervolgens een kerk omheen bouwen.
Foto 10: In een straatje trof ik David, een Australiër die eveneens op fietsreis was. Ook hij stond met zijn tentje op de camping.
Foto 11: De volgende ochtend op de camping. Links David, klaar voor de start. Rechts een Franse fietser die met een lichte, onbeladen fiets reisde. Alle bagage zat op een derde wiel, zodat hij het gewicht, volgens hem, niet voelde. “Als het omhoog gaat, voel ik het toch wel,” gaf hij toe toen ik over bergen begon. Ja, je ontkomt er niet aan. Je kunt de zwaartekracht helaas niet voor de gek houden.

Zojuist kreeg ik van mijn telefoon, waarop ik dit verhaal typ, een waarschuwing: ‘Extreem laag batterij vermogen’. Blijkbaar typ ik te langzaam om een flink verhaal te maken. Ik zet er daarom maar gauw een punt achter en hoop dat de batterij die punt er nog juist uit wringt.

Tot de volgende keer dan maar.

Frank