De vallei van de Apenvingers.

Die vallei van de Apenvingers, waar ik het in de vorige aflevering over had , is een schuin omhoog gedrukt zandstenen plateau dat op een bijzondere manier is geërodeerd, zodanig dat je er, als je een levendige verbeelding hebt, vele vingers van apen in kunt zien. Het wordt ook wel de vallei van de menselijke lichamen genoemd. Volgens de legende was God boos op een menigte mensen die tijdens een trouwpartij uit enthousiasme voedsel naar de bruid gooide. Zijn maatregelen logen er niet om en in een flits liet Hij de hele menigte verstenen. Zo ging dat vroeger en de schrijver van mijn reisgids, waaruit ik deze nogal dramatische geschiedenis gehaald heb, leek een voorstander van een zelfde rigoureuze maatregel voor toeristen die hun vuilnis in dit mooie gebied dumpen.

 

IMG-20180702-WA0000
De apenvingers of een hele menigte versteende mensen. Iemand met veel fantasie kan er waarschijnlijk nog wel wat meer uit halen.

Het leek me zo’n bijzonder gebied dat ik er een dag bleef en er een wandeling van een uur of zes maakte, waarbij ik nogal wat aardige plaatjes knalde.

IMG-20180702-WA0001
De Falaise Tamlalt, het schuin omhoog gedrukte geërodeerd stuk plateau.
IMG-20180702-WA0003
Hogerop de berghelling stonden acht haaientanden dreigend omhoog, alsof ze zorgvuldig uitgehakt waren.
IMG-20180702-WA0002
Naast een haaientand met Uitzicht op de Falaise de Tamlalt.

De volgende dag wilde ik verder reizen, maar ik bedacht me en maakte met Abdul, de eigenaar van Hotel Kasba Aït-Arbi, het hotel waarin ik logeerde (in het dorpje Aït-Arbi) een wandeling door een smalle zij-kloof van de Gorges du Dades. Hier en daar moest er wat geklommen worden, maar het werd gelukkig nooit zweven tussen hemel en aarde. Wel moesten we een paar keer een stukje door water waden, maar ook dat bleef binnen de perken van het redelijke voor iemand die niet van water houdt (ik).

IMG-20180702-WA0004
Bij de ingang van de smalle kloof.
IMG-20180702-WA0005
Een rotsblok dat van de canyons is gevallen. Valt nog tegen omdat omhoog te duwen.
IMG-20180702-WA0006
Klauterpartij vanuit een erg smal gedeelte.
IMG-20180702-WA0007
Abdul, mijn gids.
IMG-20180702-WA0008
De schildpad die in zijn val vanaf de canyonrand daar is blijven hangen.
IMG-20180702-WA0009
Abdul en ik waar de kloof zich verbreedde.
IMG-20180702-WA0010
Uiteindelijk kwamen we boven op de pas, vanwaar we een uitzicht hadden op de Jebel Sarhro, de bergketen ver naar het zuiden.

Op de terugweg kwamen we langs een nomadenfamilie die in een uitgehakte grot woonde. We werden door een moeder van 5 kindere uitgenodigd voor de thee. De man was met de kudde geiten ergens in  het gebergte. De thee was mij te bitter, maar de gastvrijheid was daar niet minder om. In totaal was het een wandeling van ruim 8 uur. Abdul was een goede gids en een aangename tochtgenoot.

IMG-20180702-WA0011
Abdul schenk de thee in. Op de achtergrond de nomadenfamilie in de grot.
IMG-20180702-WA0012
De grot van de nomadenfamilie in de eindeloze verlatenheid.
IMG-20180702-WA0013
Abdul en ik voor Abdoul Hotel, vanochtend juist voor mijn vertrek naar de Georges du Dades. Maar daarover in de volgende aflevering.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.