Bericht 10

                                    ALS JE ER ÉÉN HEBT GEZIEN……

Nadat Cor en Jose, mijn twee fietsende landgenoten, naar Cambodja afgebogen waren, vervolgde ik, weer alleen, mijn terugtocht naar Bangkok. Een dagje fietsen bracht mij bij Ta Moen Thom, een tempelcomplex van de oude Khmer, dat pal op de grens van Cambodja ligt.

Foto 1: Tempelcomplex van Ta Moen Thom

Aangezien er in het verleden wel eens grensconflicten met de Cambodjanen om oude tempels zijn geweest, hadden de autoriteiten een militaire basis direct naast het complex opgetrokken. Er liepen nogal wat gewapende soldaten tussen de tempels rond, zodat ik moest oppassen met fotograferen. Ik schoot flink wat plaatjes van de tempels, maar om moeilijkheden te voorkomen schoot ik de soldaten liever niet.

Foto 2: Ta Moen Thom. Er was juist een soldaat achter deze tempel verdwenen, zodat de kust veilig was om deze plaat te schieten.

Ik vervolgde mijn route via aardige gravelweggetjes en achteraf paden. Ergens haalde een jongetje van een jaar of acht op een bromfiets me in. Achterop zat een meisje van een jaar of zes, waarschijnlijk zijn zusje en tussen beide in zat een kind van een jaar of vier. Verbazend dat zulke jonge kinderen al op zo’n stuk ‘speelgoed’ rondtuffen. Ik had op die leeftijd slechts een step, waarmee ik overigens de buurt vrij onveilig maakte, maar de brokken die ik daarmee maakte waren doorgaans van beperkte aard. Voor de Thai is dit soort brom- en motorfietstaferelen vrij normaal.  Soms zie je pa, ma en zes kinderen op een brommer rijden en niet alleen op rustige buitenweggetjes, zoals dit, maar ook te midden van razend druk verkeer in steden.

Foto 3: Jongetje met zijn twee zusjes op een bromfiets alsof het een stukje speelgoed is.

Hier op het grensgebied van Cambodja zijn zo’n duizend jaar geleden flink wat Khmertempels neergezet. Toeristen die behoren tot de categorie ‘Als je er één gezien hebt, heb je ze allemaal gezien’, zijn hier snel klaar. Ik heb dat met moderne, abstracte schilderijen en ben in een museum van moderne kunst doorgaans in enkele minuten klaar. Op oude kunst en ook antieke tempels en gebouwen ben ik een stuk minder snel uitgekeken, vandaar dat ik een paar omwegen inlaste om toch maar zoveel mogelijk van dit soort fraaie oude monumenten te bekijken. Dat wil overigens niet zeggen dat ik een Khmer-kenner ben. Integendeel, maar ik vind het aangenaam om op mijn gemak tussen die oude gebouwen rond te lopen en in mijn fantasie de noeste bouwers van deze wonderen der architectuur bezig te zien terwijl ze zwoegend, zwetend en steunend al die stenen op elkaar stapelen.

Iets ten zuidoosten van Nang Rong sloeg ik weer een fraaie tempel aan de haak, om maar eens een afgrijselijke cliché te gebruiken. 

Foto 4: De Prasat Muang tempel niet ver van Nang Rong.
Foto 5: En nog maar een plaat van deze Prasat Muang tempel, in de hoop dat ‘Als-je-er-één-gezien-hebt-lezers’ niet afhaken.
Foto 6: Op het terrein van deze tempel zag ik een merkwaardige boom, eigenlijk een parasiet, die zich met een bochtige tak, waar een soort ‘knoop’ in zat, naar een andere boom geslingerd had, om die het leven zuur te maken.
Foto 7: De ‘knoop’ van dichtbij. Je vraagt je af hoe zo’n tak dat voor elkaar krijgt en waarom hij zo moeilijk doet om zijn doel, die andere boom, te bereiken.

Niet ver van deze Prasat Muang tempel bevindt zich het nog veel grotere tempelcomplex van Phanom Rung, dat boven op een heuvel ligt. Ik kon mijn fiets, na een flinke klim, bij de ingang stallen, waarna ik over een set trappen een eind verder omhoog moest naar een brede avenue van lateriet blokken. Daar bleek ik er nog niet te zijn, want aan het einde van die avenue lag een laatste set trappen klaar dat genomen moest worden om bij de eigenlijke tempel te komen. Ja, hier moest serieus klimwerk verricht worden maar toen ik dan eindelijk boven was, had ik ook wat.  

Foto 8: De Phanom Rung tempel met de er naar toe leidende avenue van lateriet blokken, gevolgd door nog een set trappen.
Foto 9: Wakende Naga’s naast de trappen, die omhoog leiden naar de Phanom Rung tempel.
Foto 10: De eigenlijke Phanom Rung tempel boven op de heuvel.
Foto 11: Binnen het ommuurde tempelcomplex van Phanom Rung zette ik mezelf er fotografisch nog maar eens bij, niet uit egocentrische overwegingen, maar alleen als referentie om een idee te geven van de afmetingen van deze tempel.

In grote tegenstelling tot dit grote, fraai gerestaureerde tempelcomplex stond het eenvoudige en geheel verlaten Khao Lon tempeltje, ook boven op een heuvel, dat ik de volgende dag bezocht. Ik moest, om er te komen, een kilometer of vier over een gravel- en zandweggetje rijden. Bij het huisje van een boeddhistische kluizenaar kwamen er vijf agressief blaffende honden op me af om me te ontmoedigen, maar als een soort Hercules die een vijfkoppige draak bevecht, zette ik door. Het tempeltje zelf stelde, na al het architectonisch moois van de Phanom Rung tempel, dat ik de dag daarvoor gezien had, niet veel voor, maar de verlaten ligging, de primitief en ruig gestapelde trap die er heen leidde en het sinistere bos van kale bomen en struiken in het rond, gaven het een heel bijzondere sfeer.

Foto 12: De Khao Lon tempel bovenaan de stenen ’trap’.
Foto 13: Mijn fiets geheel alleen beneden aan de trap. Ik had er geen zin in om mijn zware fiets tegen die toch wel vrij steile trap omhoog te gaan duwen en gokte er op dat niemand hem mee zou nemen terwijl ik de tempel bezocht, een wel overwogen gok, aangezien er geen sterveling in de buurt was en eventuele dieven hopelijk door de vijf viervoetige ‘bewakers’ zouden worden tegen gehouden. Er zijn landen en plekken waar je zo’n gok beslist niet moet nemen, maar in Thailand is het boevengehalte laag, zeker ver buiten grote steden.
Foto 14: De Khao Lon tempel, waarvoor ik deze hele excursie had ondernomen. Simpel, maar door de ligging toch indrukwekkend.
Foto 15: Aan de geofferde Fanta en in het binnenste geplaatste kaarsen was te zien dat deze tempel, hoe afgelegen ook, toch nog gebruikt werd.

Er restte mij een tweede confrontatie met de vijfkoppige draak om weer terug te komen op de weg naar Watthana Nakhon en verder naar Bangkok. Uit het feit dat u dit verhaal leest is te concluderen dat ik die beproeving ook weer goed ben door gekomen.

We hebben in deze korte aflevering Bangkok nog niet gehaald, maar dat gaat in de volgende aflevering hoogst waarschijnlijk wel lukken.

Tot dan.